برای این که بهتر بفهمیم کوچینگ چیست و چه تفاوتی با سایر ابزارهای حمایتی دارد، می‌توان از استعاره‌ی کوه استفاده کرد.
فرض کنید هدف و مساله شما بالارفتن از کوه است، آیا شما به کوچ احتیاج دارید یا مشاور یا منتور؟!

می‌توان سه نقش مشاور، منتور و کوچ را به صورت زیر تصور کرد :
1- کسی که پایین کوه می‌ایستد، مشاور است .
مشاور تخصص دارد ولی شاید تجربه مسیر را نداشته باشد. مشاور با دانش و تخصصی که به فرد منتقل می‌کند به او کمک می‌کند تا کوه را بالا برود
2- کسی که بالای کوه می ایستد، منتور است.
منتور، تجربه طی راه را دارد و قبلا خودش راه را رفته است، تجربه‌اش را به فرد منتقل می‌کند و به او کمک می‌کند از کوه بالا بیاید .
3- کوچ همراه فرد در کوه بالا می‌آید و او را در مسیر همراهی می‌کند بدون اینکه دانش و تخصصی به فرد منتقل کند.

کوچ و کوچی ( مخاطب کوچ ، کوچی نامیده می شود) هر دو مانند کوهنوردهایی هستند که در حال بالاتر رفتن هستند. اما کوچ فقط کمی بالاتر از کوچی قرار گرفته و از جایی که قرار دارد دید بهتری نسبت به مسیر کوچی دارد. کوچ به کوچی کمک می‌کند مسیرش را سریع‌تر و مؤثرتر طی کند.
خود کوچی بدلیل نزدیک بودن زیاد، نمی‌تواند مسیر و زیر پای خود را خوب ببیند و در واقع بدلیل نزدیکی زیاد به مساله، جای پاها را نمی‌بیند و اصطلاحاً نسبت به مساله خود کور شده است.

کوچ لازم نیست تخصص داشته باشد و تجربه طی راه را داشته باشد. او در مسیر همراه ما است و از بیرون نگاه می‌کند و می‌گوید پایت را اینجا بزار اینجا نزار …..چون از بیرون و دور نگاه می‌کند تمام زوایا را می‌بیند و به کوچی منتقل می‌کند .

کوچینگ برای من مناسب است یا مشاوره یا منتورینگ؟

کوچینگ، وقتی مناسب است که:

• قرار است خود مخاطب توانمند شده و قدرت حل مساله پیدا کند.
• مخاطب فرصت کافی برای حل مساله دارد. ( عجله ای در کار نیست بلکه قرار است ریشه ای به مسائل بپردازد )
• مخاطب در مساله به حد کفایت، دانش و مهارت دارد.
• مسائلی که نیاز به خلاقیت و نوآوری مخاطب است.

منتورینگ، وقتی مناسب است که:

• در آن حوزه مخاطب تجربه ندارد ونیاز به گرفتن تجربه دیگران احساس می‌شود.
• مخاطب وارد کاری شده است که در آن تازه کار است.
• مسائلی وجود دارد که مخاطب فرصت کافی برای حل آن ها را ندارد.

مشاوره، وقتی مناسب است که:

• مخاطب تاکید بر توانمندسازی خودش ندارد.
• مخاطب فرصت کافی برای حل مساله ندارد.
• مواردی وجود دارد که مخاطب در آن‌ها به حدکفایت، دانش و مهارت ندارد.
• مخاطب توان یا حوصله فکر کردن برای پیدا کردن راه‌کارها را ندارد.

مراجعه به روان شناس، وقتی مناسب است که:

• مخاطب احساس کند دچار اختلالات روان یا اختلالات شخصیتی شده است .
• گاهی ممکن است خود مخاطب این مساله را نداند و در طی جلسات کوچینگ، نسبت به آن آگاهی پیدا کند.

کوچینگ در برابر مشاوره